Kimsesiz çocuklar… Onlar toplumun en savunmasız bireyleri, aile sıcaklığından mahrum kalan, yalnızlığı yüreklerinde taşıyan evlatlarımız. Türkiye gibi aile bağlarının güçlü olduğu bir ülkede bile, binlerce çocuğumuz koruma altında, çocuk yuvalarında veya yetiştirme yurtlarında yaşamlarını sürdürüyor. Bu tablo sadece bireylerin değil, toplum olarak hepimizin ortak bir sorumluluğunu işaret ediyor.
Ne yazık ki, son dönemde bu savunmasız çocuklarımız bir başka karanlık tehditle, uyuşturucu belasıyla karşı karşıya. Sokaklar, bu bağımlılık tuzağının gölgesi altında şekilleniyor. Uyuşturucu madde kullanımının birey üzerinde olduğu kadar aileler ve toplum üzerinde de yıkıcı etkileri var. Kimsesiz veya sokakta yaşayan çocuklar, genellikle uyuşturucu ağlarının en kolay hedefleri oluyor.
Bir evladını bu bataklığa kaptıran anne-babanın çaresizliği, toplumsal bir yaranın derinliğini gösteriyor. Özellikle kimsesiz çocuklar arasında uyuşturucu bağımlılığı oranlarının yüksek olması, sadece bireysel değil, sistemsel bir sorunun varlığını da ortaya koyuyor.
Bu mesele sadece bireylerin değil, toplumun ortak sorunudur. Ancak, çözüm yalnızca cezai yaptırımlarla mümkün değil. Çocukların rehabilitasyonu, eğitimi ve topluma kazandırılması için toplumun tüm kesimlerinin elini taşın altına koyması gerekiyor.
Yerel Yönetimlerin Sorumluluğu
Bu noktada yerel yönetimlere büyük görevler düşüyor. Belediyeler:
Rehabilitasyon Merkezleri Açmalı: Uyuşturucu bağımlısı çocuklar için ücretsiz destek ve tedavi sağlayan merkezler kurulmalı.
Mesleki Eğitim ve İstihdam Programları Düzenlemeli: Kimsesiz çocukların geleceğe hazırlanması için eğitim olanakları artırılmalı.
Geçici Barınma ve Güvenli Alanlar Sunmalı: Sokakta yaşayan çocuklar için güvenli yaşam alanları oluşturulmalı.
Farkındalık Kampanyaları Düzenlemeli: Uyuşturucunun zararlarına yönelik eğitimler mahalle bazında yaygınlaştırılmalı.
STK’larla İşbirliği Yapmalı: Çocuk hakları ve uyuşturucuyla mücadele eden kuruluşlarla ortak projeler geliştirilmelidir.
Unutmayalım, kimsesiz çocukları korumak, sadece onların değil, geleceğimizin teminatı demektir. Bu çocukları karanlıktan çekip çıkaracak eller, bizlerin elleri olacaktır. Toplum olarak bir araya geldiğimizde, ne uyuşturucu ne de başka bir bela çocuklarımızın hayatlarını karartabilir.
Tolga Çobanoğlu
